22-04-2023 Spero JO17-3 – sv AWC JO17-2 3-1
In de week voorafgaand aan de wedstrijd tegen de nummer twee van de competitie werd er niet altijd heel serieus getraind. En dat terwijl de ploeg zelf nog had aangegeven voor de 2e plaats en heel stiekem zelfs voor het kampioenschap te gaan. Daardoor werd er zelfs voor gekozen om vóór de eigen wedstrijd niet met de JO19-3 mee te spelen, die ook een wedstrijd in Elst moest spelen. Ook de voorbereiding was verre van ideaal. Kleedkamer nummer 5 was nog bezet door een ander team. Hierdoor werd er besloten om in een gangetje om te kleden, dit tot groot ongenoegen van een van de terreinmeesters, die vond dat AWC de warming-up dan maar thuis had moeten doen. Op veld 4 (het 3e kunstgrasveld van Spero!) werden ook de weersomstandigheden minder ideaal, het begon licht te regenen. Voor de spelers is dit doorgaans niet heel onplezierig, maar voor het meegekomen publiek en grensjager Rick, genoot een lekker zonnetje toch de voorkeur. Omdat Spero precies dezelfde tenues heeft als AWC, moest de thuisploeg bij niet standaardteams de “uit-shirts” aan, blauw in dit geval. AWC startte met Levi in de goal, Joey, aanvoerder Yves, Bart en Wouter in de laatste linie. Op het middenveld begonnen Mitch, Pepijn en Tijs. Voorin stonden Jort, Chris en Mick opgesteld. Wat direct opviel was het gigantische lengteverschil tussen beide ploegen. Alleen Wouter mocht zich qua lengte meten met de thuisploeg. Waarbij laatstgenoemde wel wat vaker spinazie had gegeten. De eerst paar speldenprikjes werden door AWC uitgedeeld, waarbij de doelman uit zijn goal moest komen om een echte kans te voorkomen. In de 9e minuut was het aan de andere kant raak. De corner over links, werd richting punt zestien meter gespeeld. Er werd te laat door AWC uitgelopen, waardoor Spero met een indraaiende bal een speler op de rand van het doelgebied bereikte, die keurig binnenkopte, 1-0. De manier van juichen gaf aan dat Spero veel belang hechtte aan een goed resultaat. AWC bleef zoals altijd op te bouwen van achteruit, iets wat Feyenoord afgelopen week ook deed tegen Roma. Waar de Rotterdammers het vlekkeloos deden, zorgde een foutje van Levi voor een verdubbeling van de achterstand. Wederom leek het of er levens op het spel stonden voor de thuisploeg, zo hartstochtelijk werd er gejuicht. Toch waren de groenwitten daarna niet volledig uit het veld geslagen. Job, Tijs, Pepijn en Mitch werden op het middenveld wel aangespeeld, maar er was daarna iets te weinig beweging er omheen, om de bal te kunnen laten vallen en door te bewegen. Hierdoor kwam men te veel in de stevige duels, die fysiek slechts met mondjesmaat gewonnen werden. Met een aantal prima aanvallen daarna, werd de zestien meter bereikt, zonder héle grote uitgespeelde kansen te krijgen. Mogelijk als het middenveld wat sneller en met meer overtuiging was aangesloten bij de voorhoede, had dit anders kunnen zijn. Uit diverse corners en vrije trappen werd het wel gevaarlijk en hadden uit een zestal scrimmages, toch drie goals kunnen en moeten vallen. Van dichtbij werd dan de doelman geraakt of kon een speler van de thuisploeg de bal van de doellijn halen.
In de rust werd aangegeven dat deze wedstrijd absoluut nog niet gespeeld was, niet in de laatste plaats omdat er afgelopen week zelfs letterlijk getraind was op een situatie met een 2-0 achterstand. Aanvallend zou er meer 3-4-3 gespeeld moeten worden, waarbij ook bijvoorbeeld Wouter veelvuldig mee op zou kunnen komen over de flanken. Echter na 3 minuten lag de bal weer achter Levi in het netje. Op rechts werd er 3 keer verdedigend door diverse spelers te slap ingegrepen, waardoor de bal bij de vrijgespeelde geblokte spits kwam. Yves kraakte het schot nog knap, maar deze verdween toch langzaam in de goal, waarbij het leek alsof Levi net even weggleed op het gladde kunstgras. De koppies leken even te gaan hangen, totdat het besef kwam dat ze toch echt niet tegen Manchester City of Real Madrid aan het spelen waren. Wat volgde was kans, op kans, op kans. En geen halve kansen, maar 1 op 1 met de keeper bijvoorbeeld. Soma, Chris, Jake, Jort, Pepijn en Mick hadden de aansluitingstreffer meermaals op de schoen, maar het was zo’n dag dat de bal er gewoon niet in wou gaan. Enerzijds omdat de keeper het uitstekend deed, anderzijds omdat er niet altijd de beste oplossing werd gekozen, of het net aan precisie ontbrak. Daarnaast was de verdediging van Spero meedogenloos in de duels en kozen sommige spelers van AWC er soms voor om het duel net niet 100% aan te gaan, mogelijk speelde angst voor de potigheid van de thuisploeg hierdoor parten. De bezoekers kwamen overigens na de 3-0 achterin niet meer in de problemen, omdat het daarna verder goed stond met Joey, Joep, Bart (die steeds vaker doorschoof naar het middenveld), Yves en Wouter. In de laatste minuut werd AWC eindelijk beloond. Wouter kopte de zoveelste corner uitstekend binnen en bekroonde daarmee zijn uitstekende wedstrijd. Direct daarna werd er afgefloten door de goed leidende scheidsrechter. Ondanks de 3-1 nederlaag kon er met opgeheven hoofd het veld afgelopen worden. Een aantal keren had de hoge bal op bijvoorbeeld Jort niet gegeven moeten worden, want gedurende een wedstrijd 3 koppen groeien is nog nooit iemand gelukt. Verder was er prima verzorgd spel op de mat gelegd, maar was voor de zoveelste keer dit seizoen het afmaken van de vele kansen de grootste spelbreker. Met nog 4 wedstrijden te gaan zijn de eerste 2 posities op de ranglijst onhaalbaar geworden, maar mag er nog voor “brons” gestreden worden. En met iets meer onverzettelijkheid en vooral meer gogme moet dit haalbaar zijn.
Aanwezig: Bart, Chris, Jake, Job, Joep, Joey, Jort, Levi, Mick, Mitch, Pepijn, Soma, Tijs, Wouter en Yves©
Niet inzetbaar: Jan (vakantie) en Lars (blessure)