Voor de 2e keer dit seizoen werd er een mix partij georganiseerd door trainer Danny tussen de O13-2 en O15-2. Deze keer vond het spektakel plaats op het voormalige kioskveldje, oftewel veld 6. Inmiddels waren de lijnen weer keurig gekalkt, waarvoor dank aan de vele vrijwilligers binnen A.W.C.
Vanwege de grote belangen, werden grensrechters Cas (broer van Sam) en Bob (vader van Tijs) gecontracteerd. Dit deden ze overigens foutloos. Al vielen wel alle beslissingen van Bob niet de kant op van Tijs, die daarna dreigde zijn kamer niet op te ruimen.
Door een aantal afwezigen was de verdeling 12 tegen 12, waardoor er lekker veel gevoetbald kon worden door alle spelers. De volgende spelers werden door de O13-2 gehuurd, te weten, Derk, Joep, Mitch, Naut, Tom en Wouter. De omgekeerde weg bewandelden Bram, Simon, Luke, Wibe en Willem.
Hierdoor was de startopstelling aan de ene kant Levi in goal, Simon, Douwe, Yves en Luke achterin. Op het middenveld Melle, Pepijn en Sam. Voorin begonnen Willem, Tijs en Bram. In het begin werd het vooral een gevecht op het middenveld en de duels waren echter wel lekker fel, met aan de ene kant
Derk en Naut en aan de andere kant Pepijn, Sam en Melle. Helaas was de controle vaak net niet goed of de ruimte aan de andere kant werd niet of te weinig gezocht. Gaandeweg ging dit met name bij de groen-witten beter en beter. Willem, Bram en Tijs werden steeds vaker ook gezocht.
De ballen in de diepte kwamen wel, maar waren nog onnauwkeurig. Bovendien liepen Tom en Joep namens de O15-2 heel veel gaten dicht. Meer en meer werd er vol druk op de oranje hesjes gezet. Uit een spelhervatting, kwam de bal bij Pepijn, die mooi teruglegde op Douwe. Douwe aarzelde niet en
schoot de bal van een meter of 25 hoog, onhoudbaar achter gelegenheidskeeper Jimmy. Vlak voor rust voetbalde oranje zich er iets beter onderuit, maar werden nagenoeg alle diepe ballen op de razendsnelle Wouter onderschept door Douwe en Yves. En de enkele keer dat hij er toch doorheen leek te komen,
stond Levi in de weg. Douwe had de smaak van scoren te pakken gekregen en dacht mogelijk dat er reeds van kant gewisseld want 😉, hij lobde de bal over de uitgekomen Levi, waardoor het bijna 1-1 was geworden.
Na de doping de rust in de vorm van Dextro Energy, was het spelbeeld even andersom en was de organisatie bij de groen-witten niet goed en was het vooral onrustig in de passing. Uit een omschakelmoment kon de diep gestuurde Wouter voor de gelijkmaker zorgen. Na een paar omzettingen,
kwam de rust weer in het spel en kregen de groen-witten de wedstrijd weer onder controle. Toch was het nog Jimmy die met een mooi schot van links de oranje hesjes op voorsprong zette. Kort daarna werd dit weer rechtgezet door Melle, die onder het toeziend oog van opa Hans en oma Els vanaf 30 meter
de bal snoeihard in de kruising schoot. Gelegenheidsdoelman Naut was volledig kansloos. Hierdoor was de mogelijke weddenschap van een clean sheet verloren, waar Tijs Naut haarfijn op wees. De ploeg kreeg nog meer zelfvertrouwen en ging ook beter spelen. En Simon, Luke, Bram, Willem en zeker Wibe
konden steeds beter aanhaken bij de rest. Bepaalde keuzes waren in de eindfase misschien nog niet de allerbeste, om het verschil ook in doelpunten om te zetten, maar het ging steeds beter. Dit resulteerde in een hernieuwde voorsprong, toen de bal bijna op de achterlijn lag en Sam met een prachtige boogbal de 2-3 maakte.
Opnieuw leek de wedstrijd volledig onder controle te zijn, maar was het wederom Wouter die een foutje achterin keihard afstrafte, 3-3. Met nog een paar minuten op de klok zette de ploeg de schouders er nogmaals onder. Deze keer was het Willem die mooi vrijgespeeld werd door Sam en uitstekend binnenschoot.
Aan de andere kant waren Mitch en Mees nog dichtbij de gelijkmaker, maar goed ingrijpen van Tijs voorkwam dit. Levi was inmiddels naar de O17-3 vertrokken om daar ook een wedstrijd te keepen. In de allerlaatste minuut had Melle bijna een assist gehad over de op links mee opgekomen Yves.
De hoek was net iets te moeilijk geworden, waardoor Naut nog redding kon brengen. Met een laatste fluitsignaal beëindigde de scheidsrechter de hele leuke, gelijk opgaande wedstrijd, waarbij het voetbal met vlagen meer dan prima was. Een groot compliment ook aan alle spelers van de O13.
Gelukkig werd deze keer de scheidsrechter niet zo bejegend als hier in Bulgarije en kon trainer John voor de zoveelste keer een overwinning op zijn conto bijschrijven. In de Telegraaf schijnt te lezen te zijn dat trainer Ramon hierdoor enkele tissues van dichtbij heeft gezien.
Maar goed, we moeten niet alles geloven van in de krant staat.